Beykoz'un tepelerinde zamanında bir ev sahibi olmuş değerli dostum Hüseyin Lüleci, Süleyman Kosif'le bana "Gelin sizi bir yere götüreceğim" dedi.

Cumartesi hazırlandık. Doktorun Kavacık'taki ofisinde Hüseyin'le buluştuk lüks bir Mercedes'in içine bindirdi bizi. Tam yola çıktık Süleyman tutturdu "Şu dönercinin önünde durun. Bu çok ünlüdür birer döner yiyelim. 

Karnımızı

doyurduktan sonra ben zannettim ki çok yol gideceğiz". 10 dakika sonra bir köy yoluna saptık. Etrafın güzelliğini anlatmakla bitiremem. Gerçek köy evleri tavuklar kuzular durmayan bülbül sesleri beni eski günlerimdeki Marmaris'in yoğun ormanlarında yaptığım Oruç Bey isimli atımla gezilerimin keyfine götürdü. Her şeyim elden giderken bu güzel Marmaris günlerini tattığım atlarımda elden gitti. Oruç Bey benden ayrıldıktan kısa bir süre sonra ölmüş. Onunla ilişkimiz gerçekten iki arkadaş gibiydi. 

Hapishaneden

bulanmış bir beyinle çıktığım zaman psikiyatrisleri atlayarak doğru Oruç Bey'in üstünde bulmuştum kendimi. Günlük 5 ile 6 saatlik tabiatla kucaklaşan gezilerimiz beni insan içine dönmeye hazır hale getirmiştir. Böyle bir kaostan sonra tabiatın doktora başvurmadan düzelttiği kaçıncı kişiyim bilmiyorum. Bugün Hüseyin'in götürdüğü köydeki gezimde Marmaris ormanlarını Oruç Bey'in koca kafasını kolumun altına sokmaya çalışmasını hatırladım.

Dönüşte Süleyman'a katledilen arazileri göstermek istedi Doktor Hüseyin.

Bana "Sen hiç yorum yapmıyorsun" dediler. Ben temmuz ayında 67 yaşında olacağım. Karşılaştığım şerefsizlerin miktarı belli değil. Onlar gibi buraları da katleden güzellikleri zevksiz beton yığınlarıyla dolduran müttehit ofislerini gördüğüm zaman gerçekten içim cız etti dedim. Ama ben bu yaştan sonra yediğim dayaklardan sonra savaşma gücüm çok azaldı. Sadece işimde başarılı olmak reklam sektörünün girdiği girdaptan kurtarmak aklı başında işler yaparak gençlere örnek olmak torunlarıma da pırıl pırıl genç delikanlıların çalıştığı bir ajans bırakmak istiyorum. Sadece buna gücüm var. İblislerle artık güvendiğim gençler uğraşıyorlar. Onlarda zannetmesinler ki Nail Keçili bizim yakamızı bıraktı onların yakaları 7 sülalece hesap kapatıncaya kadar sürecek.

Bugün hava çok güzel. Ormanlarıyla can çekişen İstanbul. Gerçekten çok güzel. İnanılmaz bir direnişle 3 kuruş para kazanmak için onu öldürmeye çalışan krolara karşı duruyor. Siyaseti kritik edenlere de sesleniyorum. İki evladınız varsa bir tanesini sıfırdan siyasete sokup orada başarılı olması için destekleyin. O zaman kürsülere çıkıp ukalalık etmeye hakkınız olur. O zaman batının heyecanla kabul edeceği bir Avrupa Birliği Üyesi oluruz. O zaman Kuruçeşme'nin kömür depolarını kaldıran fedakar ve kaliteli siyasetçilerin uğraşlarını bugün boşa çıkartan acayip binalar zincirine mani olunabilir. Aksi taktirde susun yerinizde oturun hiç olmazsa sanal bir mutluluk göstererek ülkeyi karıştırmayın.